ارائه مدلی جدید در آشکارسای تغییرات کاربری اراضی با استفاده از تصاویر ماهواره ای

از جمله کاربردهایی که سنجش از دور، به عنوان یک علم جدید، در آن نقشی بسزا یافته، بررسی شرایط محیطی در دوره های زمانی مختلف است. این امر بوسیله تجزیه و تحلیل داده هایی که توسط سنجنده های گوناگون تهیه می شوند، امکان پذیر گشته است. به منظور استخراج تغییرات کمی از این داده ها روشهای مختلفی مانند تابع عضویت فازی بکار میرود. این روش علی رغم مزایایی که بر آن مترتب است، مستلزم انجام مراحل مختلف از جمله استخراج پارامترهای آماری از هیستوگرام هر یک از PCD ها (Principal Component Difference) و محاسبه ی جداگانه FCMI های (Fuzzy Change Member Image) مختلف، جمع و حداکثر سازی FCMI ها و نیز امکان اعمال نظر کاربرد در محاسبه و استخراج پارامترهای آماری (حداقل، حداکثر و میانگین) از هیستوگرام و نهایتا درنتایج به دست آمده، می باشد. در این تحقیق مدلی جدید با عنوان اندکس فاصله فضایی تغییرات SDCI (Spatial Distance Change Index) ارایه گردید تا در صورتیکه نتایج حاصله از آن با نتایج بدست آمده از مدل قبلی (FCMI) همبستگی بالا و قابل قبولی داشته باشد، با توجه به راحت تر بودن انجام، برای استفاده توصیه گردد. بعد از اعمال مدل فوق همبستگی SDCI و FCMI مورد بررسی قرار گرفت که مقدار ان برابر با (01/0) بود بنابراین نمی توان به طور کلی SDCI را با توجه به همبستگی ضعیف آن با FCMI، بعنوان جایگزینی مناسب، پبشنهاد نمود. اما با توجه به همبستگی بالای نتایج دو مدل در مناطقی با کاربری و پوشش مسیل و زمینهای مرطوب و نیزار ، مدل جدید قابل توصیه می باشد.

کلیدواژه ها:

سنجش از دور ، فازی ، تغییرات کاربری ، اندکس فاصله فضایی تغییرات