شناسایی گونه های گز وحشی و بررسی تنوع ژنتیکی بین جمعیت های این گونه ها در استان های سیستان و بلوچستان،کرمان و خراسان جنوبی

جنس TAMARIX بزرگترین جنس خانواده Tamaricaceae محسوب می گردد و دارای 50 -60 گونه می باشد. در فلور ایرانیکا 35 گونه ،در فلور درخت ها و درختچه ها ایران 39 گونه و در فلور فارسی ایران 22 گونه از این جنس ذکر شده است.در این مطالعه 12 جمعیت 6 گونه از جنس Tamarix در استان های سیستان و بلوچستان و کرمان و خراسان جنوبی جمع آوری گردید. شناسایی این گونه ها با استفاده 6 صفت کمی و 24 صفت کیفی مورفولوژیکی انجام شد. برای گروهبندی تاکسون ها و جمعیت های مورد مطالعه، صفات کمی و کیفی ریخت شناسی به صورت صفات دو حالته و چند حالته کد گذاری شدند. پس از استاندارد کردن داده های مورد نظر آنالیز های آماری چند متغیره، نظیر UPGMA (Unweighted paired groups using average method) (، PCA (Principal components analysis انجام گرفت. در آنالیز PCA صفات مرفولوژی، دو مولفه اول شامل 60 % از مجموع تنوع می باشد . که مولفه اول با اختصاص دادن 41.12 % از تنوع به خود شامل صفاتی همانند تعداد ردیف پرچم ها،تعداد پرچم ها،شکل برگ،تراکم گل،نوع اتصال برگه،شکل نوک کاسبرگ خارجی و داخلی،محل اتصال میله پرچم به لوب می باشد و مولفه دوم با 19.82 % تنوع شامل صفات نسبت طول به عرض گل آذین،تعداد گلبرگ ها ،شکل برگه ،نسبت دمگل به کاسه واندازه برگه به کاسه گل می باشد. در دندروگرام UPGMA حاصل از مطالعات مرفولوژیکی نشان داده شد که مرز بین گونه های مورد مطالعه از یکدیگر جدا می باشد و در این نمودار گونه های T. mascatensis و korolkowii T. به دلیل شباهت در صفات تعداد پرچم و نوع برگ بیشترین قرابت را به یکدیگر نشان دادند و گونه T.Stricta به دلیل صفاتی همچون نوع برگ، وجود ناو در کاسبرگ داخلی و دو ردیفی بودن پرچم ها واگرایی بیشتری نسبت به گونه های مورد مطالعه نشان داد. این نتایج با نتایج حاصل از نمودار PCA هم خوانی دارد.

کلیدواژه ها:

، PCA ، UPGMA ، Tamarix