موضوع: گونه های سکونتگاهی حوزه ی جنوبی زاگرس با رویکرد تاثیرات فرهنگی و اجتماعی بر کالبد معماری

هدف این مکتوب را می توان گامی در مسیر شناخت هر چه بیشتر سکونتگاه های سنتی در استان های لرستان , ایلام و بخش شمالی خوزستان قلمداد نمود . پیش از همه بیان ضرورت و اهمیت مسئله با ذکر نکاتی بیان خواهد شد که شامل : عدم پژوهش لازم و جامع در زمینه موضوع مطروحه در طول زمان , وجود فرهنگ غنی با دارا بودن تنوعی فوق العاده در غرب و جنوب غرب ایران, غنای معماری سکونتگاهی در این بخش ها به سبب پیشینه تاریخی یکجانشینی در حوزه زاگرس , بررسی دو گونه پهنه اقلیمی سرد و کوهستانی – گرم و نیمه مرطوب در کنار دو گونه سکونتگاهی ثابت و موقت است . پس از شناخت علت انتخاب طرح , دیگر مسئله حائز اهمیت روشهای مناسب جمع آوری اطلاعات و تحقیق می باشد . جهت آشنایی و شناخت هر چه بیشتر ویزگی های فرهنگی و اجتماعی ساکنین مناطق مذکور در کنار بهره گیری از کتب موجود با حضور در بین مردم , گفتگو با آنان روش مفیدی جهت گرد آوری اطلاعات بوده است . دومین گام تحلیل چندی و چونی سکونتگاه ها می باشد که راه را برای یافتن رابطه میان کالبد بنا و ویژگی های فرهنگی و اجتماعی ساکنین خواهد گشود . در این مسیر مطالعه نظریات صاحبنظران پیرامون نحوه شکل گیری این پیوند در کنار حضور فیزیکی در فضاهای موجود و تهیه تصاویر از جمله روشهای مورد استفاده بوده است . بخش پایانی به یافته ها اختصاص یافته است و به تشریح تاثیرات ویژگی های فرهنگی و اجتماعی بر کالبد معماری که عموما در مناطق سردسیر بصورت مستقیم برروند شکل گیری فضاها , تقسیم بندی فضایی , تناسبات فضایی اثر گذار بوده و حریم اندرونی و بیرونی را در پی دارد . همچنین تاثیر گزینه اقلیم بر کالبد معماری در این مناطق تا حدی بر دیگر موارد تاثیر گذار غالب می باشد و در اقلیم سردسیر با به حداقل رسیدن ابعاد فضا و ظهور یک معماری برونگرا خود نمایی می کند و در اقلیم گرم به همراه مباحث فرهنگی و نوع خاص سکونتگاه موقت مردم یک معماری بطور فزاینده برونگرا را به نمایش می گذارد.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه ثابت ، سکونتگاه موقت ، معماری برونگرا