لایه های فضایی ترکیبی، خوانشی نو برای آفرینش های درون زا (قرائت الفبای ساختاری از متن شهر سنندج برای طراحی مکان های معماری درون شهری)

این مقاله با نگرش به بستر فیزیکی شکل گیری مکان، زمین، شکل آن و میزان تاثیرش را بر بسیاری از کاراکتر مکان و هویت کالبدی آنها بررسی می کند . نخست از حوزه زبان شناسی و قیاس آن با شکل شهر، کنش خوانش را برای دریافت های نو و مکالمه پلی فونی می آغازد و سپس در پی تدوین مفهوم مکان در زمین سار توپوگرافیک در بسط مفهوم چشم انداز به بررسی برخی از ساختارها، کاراکتر و معنای مکان در شهر سننج می پردازد؛ در این میان رابطه درون و برون با توجه به توپولوژی و توپوگرافی در چگونگی پذیرش و ادراک، نخست نقشی دیداری و در ادامه خوانش شهر بر هم نهاده ای ذهنی و معنایی می شود که هویت ساز خواهد بود. این بر هم نهاده در مقام لایه های فضایی ترکیبی میتواند در خوانش شهر سننج رهگشا باشد.

کلیدواژه ها:

مکالمه پلی فونی ، مکان ، چشم انداز ، لایه های فضایی ترکیبی ، سنندج.