بررسی عناصر معماری پایدار در معماری سنتی اصفهان و چگونگی استفاده از این عناصر در معماری امروز

خانه مهمترین فضایی است که از بدو تولد با آن در گیریم وحس ارتباط انسان با خانه از هر اثر معماری قوی تر و بنیادی تر است. از طرفی همزمان با انفالب صنعتی بود که به خاطر این رخداد بزرگ در الگوهای ساخت و ساز تغییرات شگرفی بوجود آمد و دیگر کسی به محیط زیست و طبیعت توجهی نمی کرد همین امر باعث شد از سیستم های مکانیکی استفاده کنند و بواسطه استفاده از این سیستم ها، انرژی های طبیعی تحلیل برود. هدف اصلی از این تحقیق، استفاده از طراحی معماری محیط داخلی مطلوب بر مبنای ایجاد آسایش حرارتی در مسکن های بومی اصفهان بعنوان مدل آزمایش شده در این شرایط اقلیمی می باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی می باشد و از نظر ماهیت به صورت توصیفی می باشد. این تحقیق به صورت کیفی انجام شده است و با تفسیر نمونه های هدفمند با تعداد محدود به شناسایی عناصر آسایش حرارتی در حوزه ی معماری مسکونی بومی ایرانی پرداخته شود. نتایج پژوهش راهکارهای طراحی مسکن برای انسان امروزی را ارائه می دهد که نیاز کمتری به سیستم های مکانیکی داشته باشند. به این صورت که گرمایش و سرمایش محیط خانه با توجه به شرایط اقلیمی اصفهان بیشتر به واسطه عوامل طبیعی تامین شود

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، آسایش حرارتی ، مسکن بومی اصفهان