الویت بندی راه های استان چهار محال و بختیاری با هدف تعمیر و نگهداری راه ها با استفاده از GIS

تعمیر و نگهداری کارهای جاده ای امری پیچیده است که تحت تاثیر ترکیبات مختلفی از شرایط محیطی و بارگذاری قرار می گیرد به این دلیل مدیریت آن نیازمند یک چارچوب هماهنگ و سیستماتیک می باشد. سیستم مدیریت (PMS) یک روش منسجم برای روشهای نگهداری، تعیین اولویت ها و زمان بهینه برای تعمیرات از طریق پیش بینی وضعیت جاده در آینده می باشد. سیستم مدیریت روسازی نیز به علت حجم عظیم داده های راهها و پراکندگی مکانی آنها نیاز غیر قابل انکاری به یک سیستم پشتیبان مانند GIS دارد. ترمیم و نگهداری و بهسازی راهها، دارای هزینه های بسیار بالایی بوده و این هزینه باید در زمان مطلوب و بهینه صرف گردد، در دیگر صورت عملیات ترمیم و نگهداری غیر اقتصادی خواهد بود. لذا برای آنکه مدیریت و نگهداری روسازی در سطح و کیفیت قابل قبولی صورت پذیرد نیاز به یک سیستم پشتیبانی مدیریت می باشد. سیستمهای گوناگونی امروز موجود هستند که می توان از آنها در راستای این هدف بهره برد اما در این تحقیق سعی بر آن است با توجه به وسعت شبکه راه ها و هزینه های سنگین تعمیرات و نیز هزینه های وارده به استفاده کنندگان، استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در سیستم مدیریت روسازی بررسی می گردد. در این تحقیق، داده های ورودی شامل بررسی حضوری، برداشت های جغرافیایی و نتایج بدست آمده از بررسی های ترافیکی نیز در این بخش به منظور نمایش کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در ارتقا سطح سیستم مدیریت مدل سازی و اولویت بندی می شود. نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) نیز به همین منظور بکار گرفته می شود، چرا که این نرم افزار قادر است تا با تهیه ی نقشه ی فضایی از محوطه ی تحت مطالعه و ارائه ی تم های گوناگون اطلاعات جغرافیایی چون راه ها، بخش های روسازی، گره های هر بخش و منطقه، دسترسی به داده ها را آسان تر نماید. در این مطالعه، از مدل مارکوف برای پیش بینی شرایط آینده روسازی استفاده شده است و با تعریف شده است که بین 0 تا 100 تغییر می کند، به طوری PCI توجه به بهره گیری شاخص که 100، بهترین شرایط همسازی را نشان می دهد. سپس با بررسی اطلاعات جمع آوری شده و بررسی شرایط، اولویت بندی آن ها صورت می گیرد.

کلیدواژه ها:

تعمیر و نگهداری ، سیستم پشتیبان ، مدل سازی ، الویت بندی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، روسازی