طراحی خانه های مسکونی با رویکرد سازگاری با اقلیم بومی شهرکرد

مطالعات اقلیمی یکی از مهم ترین بخش های طراحی و جز فاز صفر مطالعاتی به شمار می آید. عدم توجه به زمینه جغرافیایی و اقلیمی سایت در تهیه طرح های آماده سازی زمین، امروزه از مهم ترین عوامل اتلاف انرژی در ساختمان های جدید الاحداث است . در هر بنا علاوه بر آنچه که به عنوان مصالح و پوسته بر میزان اتلاف انرژی تاثیرگذار است، نوع جهت گیری و فرم ساختمان و بسیاری نکات دیگر در این امر دخالت مستقیم دارند . لذا شناخت هر آنچه که در این زمینه می تواند تعیین کننده خط و خطوط در طراحی های شهری باشد، می تواند منجر به ذخیره و کاهش میزان مصرف انرژی در مقیاس کلان باشد. پدیده معماری بومی. سنتی به عنوان مقوله ای در زیبا شناسی و عرفان در خلوص اندیشه و احترام به طبیعت،موضوعی بسیار با اهمیت می باشد . معماری بومی با آن که درطول تاریخ،دستخوش پدیده های دگرگون کننده بوده است ولی توانسته هویت ویژه خود را حفظ کند وبیانگر آداب ورسوم ،روحیه واحساسات ،اندیشه وعقیده،ذوق وسلیقه وهنرآنان باشد. توجه به زیست و حفاظت از آن یکی از مهم ترین ارزش های معماری بومی ایران به شمار رفته و معمار ایرانی در ساخت بناها توجه ویژه به طبیعت و پایداری آن داشته است. بین جهت وزش باد و تابش خورشید و طراحی خانه های مسکونی در اقلیم سرد رابطه مستقیم وجود دارد. پژوهشگران بر این باورند طراحی ساختمان های مسکونی، هنگامی مقبولیت خود را تثبیت می کند که معیار هایی برخاسته از توان سرزمین و نیاز جامعه شکل بگیرد و با گذشت زمان همچنان توان پاسخگویی خود را حفظ کند. بود . در مقاله حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی به گردآوری اطلاعات پرداخته و رویکردی تحلیلی توصیفی دارد. این پژوهش با هدف بررسی دگرگونی ها و تحولات ساختار ساختمان های مسکونی شهر شهرکرد با تاثیر پذیری از اقلیم بومی تدوین شده است. در این مقاله پس از بررسی جداول زیست اقلیمی در محدوده ی سرد و کوهستانی به راهکارهایی برای طراحی خانه ای مسکونی با بهترین شرایط آسایش می رسد. کاربست یافته های این پژوهش می تواند باعث شود با طراحی مناسب به حفظ منابع تجدید ناپذیر کمک کنیم.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، خانه مسکونی ، هویت معماری ، اقلیم سرد