تعیین بهینه ترین تابع پلی نومیال به منظور تعمیم داده های بارش با استفاده از تست های اماری

امروزه یکی از روش های اساسی به منظور رسیدن به توسعه ی پایدار در برنامه ریزی ها و همچنین جلوگیری از خسارات وارده از قبیل سیل، فرسایش، یخبندان وغیره .اندازه گیری پارامترهای هواشناسی در مناطق فاقد ایستگاههای مربوطه می باشد یکی از مهم ترین عوامل مورد استفاده در مطالعات منابع طبیعی، میزان بارش و بیشتر متوسط بارش منطقه ای است و برآورد توزیع مکانی بارندگی در مقیاس های زمانی مختلف از مراحل اصلی مطالعات منابع آبی به شمار می رود . موقعیت و تراکم نامناسب ایستگاه های باران سنجی ضرورت برآورد داده های بارش در نقاط فاقد آمار و تعمیم داده های نقطه ای به داده های منطقه ای را نشان می دهد وازطرفی درونیابی یکی ازمهم ترین روشهایی است که اقلیم شناسان درمطالعات جغرافیایی ازآن بهره مندمی شوند درمطالعات هواشناسی وجغرافیایی برداشت اطلاعات اغلب بصورت نقطه ای انجام گردیده ومعمولا ضرورت دارد طلاعات حاصل ازنمونه برداری نقطه ای به سطح تعمیم داده شود . برای مثال درمطالعات هواشناسی ازداده های ایستگاههای هواشناسی استفاده شده ودراین حالت لازم است براساس داده های ایستگاه های موجود ،وضعیت داده های ایستگاههای هواشناسی مجاوربازسازی شود برآورددقیق وصحیح عوامل هواشناسی وآبسنجی نقش مهمی درمدیریت پایدارحوزه آبخیزومدیریت منابع آب ایفا می کند. وبا توجه به اینکه روشهای مبتنی بر تابع پلی نومیال بسته به نوع درجه تابع نتایج متفاوتی از مقادیر بارش را می دهند بنابراین تابع های مختلف نتایج متفاوتی میدهند. وهمچنین بواسطه پراکندگی متفاوت ایستگاههای باران سنجی در مناطق مختلف، شرایط ونوع تابع متفاوت خواهد بود لذا تعیین تابعی که بتواند باتوجه به هر شرایط موجود در هر منطقه بهترین جواب رابدهد مشکل است بدین منظور در این پژوهش ضمن معرفی روش های درون یابی، بهینه ترین تابعی راکه بتواند با توجه به شرایط موجود در هر منطقه مطالعاتی بهترین جواب را بدهد با استفاده از تست های اماری تعیین گردیده است.

کلیدواژه ها:

درون یابی ، مدیریت منابع آب ، پلی نومیال ، امار