بررسی ژئوموفولوژی مهندسی رودخانه جاجرود (از سد لتیان تا جاجرود)

آگاهی از ویژگی های مورفولوژیکی رودخانه ها از پیش نیازهای شناخت رفتار و استفاده بهینه از هر رودخانه است. یکی از روش هایی که در بررسی رودخانه ها استفاده می شود، طبقه بندی رودخانه است که با هدف ساده سازی فرآیندهای هیدرولیکی و رسوب شناسی و در نهایت پیش بینی نرفتار رودخانه است. رودخانه جاجرود یکی از مهمترین رودخانه های استان تهران بوده و در 30 کیلومتری و از شمال غرب به طرف جنوب شرق جاری است که از کوههای البرز منشا گرفته و به سمت ارتفاعات پایین تر جریان داشته و وارد سد لتیان می شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی مکانیسم فرسایش رودخانه و عکس العمل کانال رود از نقطه نظر الگو و نیمرخ طولی و عرضی، دخالت های بشر در تغییر الگوی رودخانه وو در نهایت تعیین نقاط پایدار و ناپایدار مسیر رودخانه می باشد. سدهای تشکیل شده در بستر رودخانه جاجرود به جز در برخی مناطق ثابت نبوده و بطور فصلی و با کم و زیاد شدن دبی رودخانه تغییر مکان می دهند که علت بوجود آمدن این نوع رودخانه ها، ورود بیش از ظرفیت حمل رودخانه و شیب تند می باشد. محدوده مورد مطالعه با میانگین ضریب پیچش 1/10، شیب متوسط 4%، وجود سدهای فراوان در بستر (پارمترهای سدی بیش از 1)، میانگین دبی سالیانه 119/7 متر مکعب بر ثانیه در شهریور ماه و حداکثر 208/6 متر مکعب بر ثانیه در اردیبهشت ماه) و فاقد بار معلق، یک نوع رودخانه بریده -بریده با بستر گراولی- ماسه ای است.

کلیدواژه ها:

ژئومورفولوژی مهندسی ، رودخانه جاجرود ، زمین شناسی مهندسی ، ریخت شناسی