مروری بر روش های بهبود تجزیه پذیری و کاهش حجم لجن

تصفیه و دفع لجن مازاد به یک معضل در تصفیه خانه های فاضلاب از لحاظ عوامل زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و قانونی تبدیل شده است. به همین دلیل رویکرد به سمت توسعه فناوری هایی برای کاهش تولید لجن فاضلاب پیش می رود. یکی از معایب عمده فرایندهای تصفیه بیولوژیکی فاضلاب تولید نسبتا زیاد لجن مازاد بیولوژیکی است، به طوریکه حدود نیمی از هزینه راهبری و نگهداری تصفیه خانه ها به امر تصفیه لجن حاصل از فرایندهای تصفیه فاضلاب مربوط می شود. تصفیه لجن مازاد به یک مشکل عمده زیست محیطی تبدیل شده است. یکی از راهکارهای موثر در کاهش حجم لجن، تخریب دیواره سلولی میکروارگانیسم های موجود در لجن می باشد. در این مطالعه مروری بر روش اضافه کردن آنزیم که موجب تخریب دیواره سلولی و هیدرولیز لجن می شود، پرداخته شده است. بر اساس توزیع آنزیم برون سلولی در لخته لجن، مواد پلیمری برون سلولی (EPS) یک عامل مهم در جلوگیری از تخریب دیواره سلولی می باشد و علاوه براین شکستن شدن لخته ها باعث افزایش فعالیت های آنزیمی می شود. بنابراین با استخراج مواد پلیمری برون سلولی (EPS) و اضافه کردن آنزیم می توان حجم لجن را به طور موثری کاهش داد.

کلیدواژه ها:

کاهش وجن لجن ، مواد پلیمری خارج سلولی (EPS) ، پیش تصفیه ، آنزیم ، لیزوزیم