نقش مدارس و نظام آموزشی در زمینه ترویج فرهنگ مطالعه

هدف : نوشته حاضر سعی دارد تبین کند که نظام آموزشی بخصوص مدارس در امر ترویج فرهنگ مطالعه و بهبود شرایط فعلی مطالعه در کشور چه نقشی را می توانند ایفا کنند.روش: در نوشته حاضر، رهیافت تحلیلی مفهومی بکار گرفته شده است. این رهیافت که بیشتر در نوشته های تحلیلی و نظری کاربرد دارد. با تحلیل و بررسی آراء و نظرات درباره یک موضوع خاص، نقطه نظر و تفکر خاصی را بعنوان نقطه عزیمت تحلیل انتخاب می کند. و از رهگذر، به واکاوی مفهوم و بحث در مورد آن می پردازد.یافته: آموزش و پرورش را می توان زیربنایی ترین و مهم ترین نهاد هر جامعه به شمار آورد و چرا که فردا های جوامع بشری توسط نظام های تعلیم و تربیت رقم زده می شود. آموزش و پرورش با بهره گیری از ظرفیت بالقوه خود، می تواند بانی رشد و اعتلا، یا نابودی و زوال بشریت در آینده باشد. این نهاد با رشد و تکامل افراد بشر سروکار دارد. و دارای فرآیندی است که با ارائه اطلاعات و مهارت های لازم، فرد را از وضع موجود به وضع مطلوب می رساند. اما امروزه، دانش تعلیم و تربیت با چالش های جدیدی روبروست. از یک انبوه اطلاعات و پیشرفت علم و فناوری؛ و از سوی دیگر فرآیند آموزش که محدود به کتاب های درسی است. در چنین شرایطی مفاهیم اساسی تعلیم و تربیت باید بازنگری شود.اصالت /ارزش: بداعت نوشته حاضر به بررسی نقش نظام آموزشی کشور بخصوص مدارس در امر تشویق و ترویج خواندن در جامعه ایرانی می پردازد. مثل معروفی می گوید نوابغ افرادی هستند که حافظه ایام کودکی خود را حفظ کرده اند . سال های کودکی و نوجوانی بخش حساس و شکل پذیر زندگی انسان را تشکیل می دهند. خواندن و مطالعه در این دوره تاثیر قابل ملاحظه ای در جهت گیری شخصیت و پرورش فکر و گزینش راه آینده و انتخاب شغل نوجوانان دارد. ترویج کتابخوانی بین کودکان و نوجوانان، به معنای علاقه مند کردن آنها به مطالعه و ایجاد عادت به مطالعه به عنوان یک برنامه روزانه است. با توجه با توجه به اینکه کودکان و نوجوانان، بیشترین ساعات مفید خویش را در مدارس سپری می کنند، لذا آموزش و پرورش می تواند در این زمینه نقش کلیدی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

مدارس ، نظام آموزشی ، ترویج کتابخوانی