گذار به مدیریت واحد شهری و لزوم بهره مندی از زیر ساخت اطلاعات مکانی محلی

نارسایی های موجود در مدیریت شهری منفک و ناهماهنگ سنتی، رویکردهای را در جهت ایجاد هم افزایی به عنوان یک مولفه راهبردی مهم در مدیریت شهری مطرح نمود، که مدیریت واحد شهری یکی از آن رهیافت هاست. یکی از ابزارهای لازم جهت تحقق مدیریت واحد شهری، وجود زیر ساختی است که تجمیع کننده و دربردارنده اطلاعات و داده های شهری مجموعه نهادهای موثر در شکل دهی فضاهای شهری باشد، تا مدیریت شهری با بهره مندی از داده های جامع این سامانه، ضمن اتخاذ و اجرای تصمیمات صحیح در جهت کاهش هزینه ها و افزایش مطلوبیت و کیفیت فضاهای شهری به بررسی و پایش تغییرات شهری بپردازد. زیر ساخت اطلاعات مکانی محلی بستری است جهت تجمیع و تبادل داده ها و منابع بین سازمان های دخیل در امر توسعه شهری و در واقع رکن اصلی هماهنگ کننده ی، تولید و توزیع اطلاعات مکانی در شهر می باشد. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی بر آن است تا با بررسی توانمندیهای زیرساخت اطلاعات مکانی به بیان نقش این زیرساخت در تسهیل مدیریت واحد شهری بپردازد. بر این اساس با طرح و تحلیل مباحثی چون قابلیت های زیرساخت اطلاعات مکانی محلی و چگونگی بهره مندی و ارتباط مدیریت شهری با این سامانه، بواسطه افزایش منافع اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی شهر و اشراف مدیریت شهری نسبت به وضعیت موجود و نیازمندیهای عمومی شهر با پیاده سازی این سامانه، لزوم بهره گیری از این قابلیت را به عنوان پیش نیازی در دستیابی به مدیریت واحد شهری نتیجه می گیرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، مدیریت واحد شهری ، زیرساتت اطلاعتات مکانی محلی