نخبه پروری و آموزش استعدادهای درخشان از منظر فلاسفه تعلیم و تربیت

بسیاری مربیان و فلاسفه تعلیم و تربیت در طول تاریخ، توجه به مقوله تفاوت های فردی و پرورش نخبگان و استعدادهای درخشان را به منظور تربیت انسان های توسعه یافته و توسعه برانگیز، در صدر افکار و آراء تربیتی خود قرار داده اند؛ هرچند برخی از فلاسفه، نظیر کانت، با تأکید بر مساوات در فراهم ساختن فرصت های تربیتی، مخالف جداسازی نخبگان و نخبه پروری در تعلیم و تربیت بوده اند. این مقاله با درک اهمیت موضوع، به بررسی سیر تطور و تحول مفهوم نخبگی و آموزش نخبگان از دیدگاه فلاسفه و مربیان تربیتی پرداخته است. در این مقاله که در زمره مقالات مروری و کتابخانه ای است، چیستی مفهوم نخبگی و تیزهوشی، چرایی و ضرورت توجه به مقوله تفاوتهای فردی و شناخت و هدایت نخبگان، تاریخچه آموزش نخبگان در ایران و تعدادی از کشورها و ویژگى هاى نخبگان مورد توجه قرار گرفته است. این نوشتار بر پایه این باور شکل گرفته است که براى آموزش نخبگان، نمى توان به برنامه هاى عادى مدارس بسنده کرد، بلکه باید محتوا، روش و یا محیط تربیتى متفاوتی را شکل داد تا انسان های فرهیخته، که محوریت توسعه پایدار کشورها را شکل می دهند در پرتو آموزش و پرورش نخبگان تربیت گردند.

کلیدواژه ها:

نخبه ، تیزهوش ، آموزش و پرورش ، مکاتب فلسفی ، مربیان بزرگی