کاربرد رویکرد مدلسازی پویایی سیستم در ارزیابی و مدیریت جامع منابع آبی

آب یک نیاز اساسی در تمام اکوسیستم های طبیعی و جامعه بشری بوده و در مرکز چرخه پیچیده تغییرات جهانی و توسعه آینده قرار دارد. با توسعه پیوسته اقتصادی و اجتماعی کشور، تقاضا برای آب افزایش یافته و استفاده از آب، مسائلی مانند موجودی و کیفیت آب را متأثر ساخته که این مسائل نیز خود بر فرآیند توسعه آینده تأثیرگذار می باشند. درحال حاضر، یک شناخت فزاینده در این خصوص که بحران آب در اصل بحران مدیریت است به وجود آمده است. با توجه به میزان پیچیدگی و گستره مسئله، مدیریت مؤثر منابع آبی نیازمند یک تغییر نگرش از برخورد با مسائل به صورت مجزا به سمت داشتن یک تفکر سیستماتیک می باشد. همچنین، استفاده از تکنیک هایی که دانش طیف گسترده ای از حوزه ها را بطور سیستماتیک ادغام می کنند برای این منظور ضروری می باشد. رویکرد پویایی سیستم ابزاری منحصر به فرد است که با در نظر گرفتن برهمکنش های بین بخش های مختلف، یک چارچوب منحصر بفرد برای ادغام سیستم های گوناگون در مدیریت منابع آبی ارائه می کند. در این پژوهش، ابتدا به تشریح فرآیند مدیریت جامع منابع آبی، مزایای آن، و رویکردهای کاربردی به منظور اجرای آن می پردازیم. سپس، به معرفی رویکرد پویایی سیستم به عنوان یک ابزار کارآمد و مؤثر در اجرای این فرآیند خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

مدیریت جامع منابع آبی ، توسعه پایدار ، سیستم های پیچیده ، مدلسازی ، رویکرد پویایی سیستم