سرعت بهبود شاخصهای تنفس خاک و بیومس میکروبی کربن پس از یک توالی آتش سوزی در جنگلهای شاخهزاد بلوط زاگرس

آتش سوزی مهمترین عامل تخریب در اکوسیستمهای جنگلی به شمار میرود که میتواند دگرگونیهایی را در شاخصهای بیولوژیک خاک درکوتاه مدت و بلند مدت ایجاد نماید. از آنجا که فراوانی رخدادهای آتش سوزی در جنگل های زاگرس در سالهای اخیر رو به افزایش بوده است، شناساییاثرات بلند مدت و کوتاه مدت آتش سوزی بر ویژگیهای خاک مخصوصا ویژگی های بیولوژیک این جنگلها به منظور شناسایی اثرات آتش سوزی برمیکروارگانیسم های خاک برای جلوگیری از تخریب خاک بسیار ضروری میباشد. برای بررسی زمان بهبودی ویژگیهای تنفس و بیومس میکروبی خاکپس از آتش سوزی، 3 منطقه در یک رویشگاه با فاصله حدود 1 کیلومتر با زمان های مختلف آتش سوزی شامل 1 سال، 3 سال و 11 سال انتخاب شد. سپس نمونه برداری به صورت تصادفی از عمق 1 تا 21 سانتی متری سطح خاک و با چهار تکرار انجام شد. در مجموع تعداد 22 نمونه ترکیبی از خاکبرداشت شد. نتایج نشان داد که تنفس خاک 1 و 3 سال بعد از آتش سوزی افزایش یافت، اما در مدت 11 سال پس از آتش سوزی به سطح قبل ازآتش سوزی بهبود یافت. بیومس میکروبی خاک 1 سال بعد از آتش سوزی کاهش یافت اما 3 و 11 سال بعد به سطح قبل از آتش سوزی بهبود یافت و تفاوت معناداری با شاهد نشان نداد. نتیجه گیری شد که برخلاف بسیاری از محققان که معتقدند زمان طولانی برای بهبود شاخص های بیولوژیک به سطح قبل از آتش سوزی نیاز است، در جنگل های زاگرس این ویژگی ها در کوتاه مدت به سطح قبل از آتش سوزی بهبود می یابند

کلیدواژه ها:

آتش سوزی ، تنفس خاک ، بیومس میکروبی ، جنگل های زاگرس ، شاخص های بیولوژیک