بررسی تغییرات عملکرد هیدروژل در افزایش ذخیره رطوبتی خاک درشرایط شوری مختلف

کشور ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی در یکی از مناطق خشک جهان واقع شده است. به طوری که نوسانات بارندگی در کشور بسیار زیاد و با رشد روزافزون جمعیت، توسعه شهرها و صنعت، کمبود آب یک مسأله جدی و دغدغه برنامهریزان کشور است. جذب، ذخیره و آزاد کردن آسان آب یکی ازکارکردهای اصلی خاک برای پرورش گیاهان است. پلیمر های مصنوعی آبدوست نیز می توانند مقدار زیادی آب را جذب کنند و ادعا می شود که آبفراوان جذب شده قابل استفاده گیاهان است . هیدروژلها قادرند تا 044 برابر وزن خود آب ذخیره نمایند، این مواد بیبو، بیرنگ، بدون خاصیت آلایندگی در خاک، آبهای سطحی و زیرزمینی و بافتهای گیاهی میباشند و در نهایت توسط میکروارگانیسمها تجزیه و به ترکیبات سازنده شامل آمونیاک، دی اکسیدکربن و آب بدون ضایعات سمی تبدیل می شوند. در این پژوهش قابلیت دو نوع هیدروژل آکوازورب و هربوزورب و عملکرد واقعی آنها در افزایشذخیره رطوبتی خاک در شرایط مختلف کیفیت آب مصرفی مورد آزمایش قرار گرفت. به این منظور تیمارهای مختلف آب مقطر، آب مورد استفاده درآبیاری و عصاره اشباع استخراج شده از خاک با شوری نسبتاً بالا، با سه تکرار هیدارته شده و نسبت وزنی جذب آب اندازهگیری و ثبت شد. نتایج نشان داد نسبت وزنی جذب آب هیدروژل آکوازورب در تیمارهای آب مورد استفاده در آبیاری و عصاره اشباع به ترتیب 30/7و15/3 درصد نسبت به ظرفیت جذب آب مقطر کاهش داشته است و این نسبت برای هیدروژل هربوزورب در تیمارهای آب مورد استفاده در آبیاری و عصاره اشباع به ترتیب 26/6و 7/6 درصد نسبت به ظرفیت جذب آب مقطر کاهش داشته است

کلیدواژه ها:

کمبود آب ، هیدروژل ، کاهش مصرف آب ، رطوبت خاک