تاثیرروش درمانگری مرورخویشتن بر کاهش کمال گرایی منفی و مکانیسم های دفاعی رشد نایافته در دانشجویان زن شهر تهران

هدف اصلی انجام این پژوهش بررسی میزان اثر بخشی روش درمانی مرور خویشتن ( Self-review ) بر کاهش کمال گرایی منفی و استفاده از مکانیسم های دفاعی رشد نایافته است. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی دانشجویان زن که در سال تحصیلی 93-1392 در یکی از دانشگاه های شهر تهران مشغول به تحصیل بودند تشکیل داده است. نمونه ی پژوهش با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی طبقه ای انتخاب گردید؛ به این صورت که ابتدا پرسشنامه های مورد نظر در پژوهش بر روی جمعیت زیادی از افراد جامعه اجرا شد سپس تعداد 30 نفر از افرادی که بر اساس نمره ی به دست آمده در پرسشنامه ها دارای کمال گرایی منفی بودند یا هردو مشخصه ی کمال گرایی منفی و مکانیسم دفاعی رشد نایافته را داشتند، به طور تصادفی از میان افراد جامعه انتخاب گردیدند و به عنوان نمونه ی پژوهش در نظر گرفته شدند. این 30 نفر به گونه ی تصادفی به دو گروه که هر گروه شامل 15 نفر بود تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت روش درمانی مرور خویشتن قرار گرفتند و برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. پس از مداخله، دوباره برای هردو گروه پرسشنامه های کمال گرایی و مکانیسم های دفاعی اجرا گردید تا میزان تغییرات بررسی شود. برای آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون استنباط آماری تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج، کاهش معنی دار نمرات کمال گرایی منفی و مکانیسم های دفاعی رشدنایافته ی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی منفی ، مکانیسم دفاعی رشد نایافته ، روش درمانگری مرور خود