بررسی ورزش گریزی با عضویت در شبکه های اجتماعی مجازی بین معلمین منطقه نصرت آباد

امروز همه گیر شدن گوشی های هوشمند و دسترسی آسان همه به اینترنت، قطعی نگرانی را برای ادی به وجودآمده که روابط مجازی علاوه بر جایگزینی روابط انسانی می تواند آثار مخربی بر ژست، توف و روان کار ترانه شبکه ها داشته باشد که از امراض جسمی آن می توان به اضافه وزن، چاقی، کم تحرکی اشاره کرد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی ورزش گریزی با عضویت در شبکه های اجتماعی مجازی بین معلمین منطقه نصرت آباد و زمستان 1٬394 انجام گرفت که به روش این پژوهش توصیفی از نوع هم بستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمین مقاطع مختلف تحصیلی در منطقه نصرت آباد به تعداد 342 نفر بود که از بین آنان 242 نفر (زن و مرد) با استفاده از فرمول کوکران به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه اثرات عضویت در شبکه های اجتماعی مجازی (1٬394) و پرسش نامه محقق ساخته ورزش گریزی (1٬394) استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مثبت آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد که در سطح توصیفی از فراوانی، در صد و در سطح استنباطی برای بررسی رابطه بین متغیرها از ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده گردید که به نتایج توصیفی داده ها حاکی از آن بود که بیشتر آزمودنی ها زنان، که در گروه سنی 30 - 25 سال دارای مدرک تحصیلی لیسانس با 10 سال سابقه کاری هستند. تحلیل استنباطی داده ها نشان داد که بین ابعاد عضویت در شبکه های اجتماعی مجازی (فردی، اجتماعی و فرهنگی - اخلاقی) با ورزش گریزی رابطه مثبت و معنا داری در سطح 0/99 در صد اطمینان وجود دارد و نتایج رگرسیون گام به گام برای پیش بینی ورزش گریزی نشان دهنده آن بود که در گام اول بعد فردی 0/32 و در گام دوم بعد فردی به همراه بعد اجتماعی 0/34 ورزش کورتیس را پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

شبکه های اجتماعی ، عضویت ، مجازی ، معلمین ، ورزش گریزی