حکمروایی در شهر و مدیریت شهری

در عصری که شاهد رشد شتابان و پیچیده تر شدن شهرها و گسترش بحران های شهری هستیم، اعمال حکمروایی و مدیریت به صورت یک سویه توسط حکومت برای مدیریت جامعه شهری، دیگر مطلوب و جواب گو نیست، لذا کاربستراهبردهای دوسویه و تعاملی با جلب همکاری و مشارکت شهروندان و نهادهای مدنی- صنفی، بیش ازپیش ضرورت یافته اند. یکی از این کاربست های پیشنهادی الگوی حکمروایی خوب شهری می باشد. این الگو از سوی اغلب سازمان های بین المللی برای اداره شهروندمدارانه شهرهای جهان پیشنهاد شده است. این پژوهش با پی بردن به نیازشهر تهران به به کارگیری الگوی حکمروایی خوب شهری در این شهر، اقدام به بررسی وضعیت شاخص های حکمرواییخوب شهری در شهر تهران نموده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی می باشد. اطلاعات موردنیاز این پژوهش با استفاده از مطالعه کتابخانه ای و استادی به دست آمده است. در این مقاله پس از تعریف مدیریت شهری به تعریف اصطلاحات مرتبط با آن پرداخته می شود. سپس الگوی حکمروایی خوب شهری را بهعنوان یک الگوی مطلوبمدیریت شهری بیان می کند و ویژگی های آن را بر می شمارد. بهطور کلی بررسی وضعیت مدیریت شهری در کلانشهر تهران نشان می دهد که الگوی مدیریتی حاکم بر این شهر، الگوی حکومت شهری میباشد و این شهر هنوز با معیارهای حکمروائی خوب فاصله دارند.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، حکمروایی خوب ، شهر تهران