بررسی علل عدم استقبال کشاورزان از طرحهای مشارکت مردمی

امروزه کشاورزی به عنوان یکی از پایاترین بخشها دررونق بخشی به اقتصاد هرکشور مورد توجه جوامع بشری قرار گرفته است .کشور ایران با گستره وسیعی از اراضی مرغوب و منابع آب شیرین وآب وهوای متنوع یکی از مستعدترین نقاط کره زمین جهت انجام امور کشاورزی میباشد .لذا استفاده مناسب و بهینه از این منابع گام بزرگی در تامین غذاو سایر نیازمندیهای مردم , نه تنها در درون مرزها بلکه سایر نقاط نیازمند دنیا خواهد بود . انحصاردرصد غالب برخی از محصولات بازار جهانی همچون خرما و پسته , و بی نیازی از ورود محصول استراتژیک گندم ضرورت توجه بیشتر به پتانسیل موجود در بخش کشاورزی را در کشور می طلبد. توسعه بخش کشاورزی , اصلاح ساختار سنتی موجود واستفاده مناسب از امکانات موجود با افزایش راندمان استفاده از منابع آب ونهایتا افزایش راندمان تولیدمحصول هدف اساسی در این روند خواهد بود . نیل به این هدف مستلزم توسعه شبکه های آبیاری و زهکشی و سایر طرحهای عمرانی مرتبط خواهد بود . بنابراین یکی از گامهای اساسی و موثر به منظور توسعه سریع در اجرای شبکه ها ی آبیاری و زهکشی با توجه به سیاستگذاریهای جدیدء مشارکت کشاورزان در این بخش خواهد بود . گستره وسیع تو سعه و هزینه های اجرائی بالا از یک سو و محدودیت اعتبارات ملی از جانب دیگر رویکرد به مشارکت مردم در اجرای پروژه های عمرانی را امری بدیهی نموده است . در این راه مشکلاتی فراروی عوامل اجرائی است که در این مقاله سعی شده به صورت موردی در یکی از شبکه های آبیاری و زهکشی تحت پوشش سازمان آب منطقه ای فارس مورد ارزیابی قرار گیرد .

کلیدواژه ها:

مشارکت مردمی ، شبکه های آبیاری و زهکشی ، توسعه ، بهبود