مقایسه معادله های مختلف برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل در استان چهارمحال و بختیاری

برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل در هر منطقه جز تفکیک ناپذیر و پایه بسیار مهم تمامی مطالعات آبیاری می باشد. تعیین این پارامتر از طریقتحقیقات مزرعه ای (روش مستقیم) نیاز به زمان، هزینه و امکانات بسیار دارد. لذا اغلب از روشهای غیر مستقیم و معادلات تجربی استفادهمی گردد. از سوی دیگر اثر عوامل اقلیمی بر نتایج هر یک از این روشها غیر قابل انکار است. لذا هدف از این مطالعه مقایسه هفت روشمختلف تعیین تبخیر و تعرق پتانسیل در مقیاس روزانه در استان چهارمحال و بختیاری به منظور ارزیابی آنها در مقابل یک روش معیار می-باشد. روشهای انتخاب شده شامل ASCE ، فائو پنمن مانتیس (FAO56)، بلینی کریدل، هارگریوز سامانی، تیلور، تورک و جنسن هیزاصلاح شده بودند. با توجه به نتایج پژوهش های مزرعه ای محققین قبلی، روش هارگریوز سامانی به عنوان روش مبنای مقایسه سایر مدلهاانتخاب گردید. براساس نتایج بدست آمده، در اکثر نواحی روش بلینی کریدل با روش مبنا دارای بیشترین و روش FAO56 و ASCEدارای کمترین ضریب تبیین بود. از سوی دیگر براساس شاخص RMSE در اغلب شهرستانها روش تیلور و یا تورک و بر مبنای شاخصME و d روش تورک نزدیکترین نتایج را با روش مبنا نشان دادند.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق پتانسیل ، روش های غیر مستقیم ، شاخص های ارزیابی آماری ، مدل