نقش تحریم های اقتصادی در تولید کشورهای در حال توسعه

تحریم اقتصادی اقدام برنامه ریزی شده یک یا چند دولت از طریق محدود کردن مناسبات اقتصادی برای اعمال فشار برکشور هدف با مقاصد مختلف سیاسی است. افزایش قیمت کالاهای وارداتی با تاکید بر ماشین آلات و تجهیزات سرمایه ای،ناشی از افزایش ناگهانی نرخ ارز، طولانی تر شدن فرایند واردات به دلیل مشکلات موجود برای برای نقل و انتقال ارز بین بانکی،تخصیص ارز مبادله ای و بالاخره کاهش سرمایه گذاری در تولیدات صنعتی به دلیل بروز شرایط نااطمینانی و عدم امنیت برایسرمایه گذاران از مهمترین آثار تحریم های اقتصادی محسوب می شوند. بدین ترتیب تحریم های اقتصادی از یک سو سببکاهش منابع عرضه عوامل تولید در کشور شده و از سویی دیگر منجر به کاهش سهم اقتصادی کشور در بازارهای جهانیمی شوند که تجلی این دو اثر در کاهش رشد اقتصادی کشور به ویژه در بخش صنعت و معدن به عنوان بزرگترین بخشاقتصادی کشور به خوبی نمایان خواهد شد. امروزه در دنیا هیچ کشوری فقط به منابع داخلی خود به عنوان عوامل تولید تکیهنمی کند بلکه حساب ویژه ای روی منابع بین المللی به منظور افزایش قدرت تولید باز کرده و سعی می کند تا چند برابر منابعداخلی خود از منابع خارجی استفاده کند در این صورت اولین اثر کلان تحریم کاهش منابع بین المللی و غیرداخلی است یعنیعوامل تولید خارج از مرزها وارد اقتصاد داخلی یک کشور نمی شود. در نتیجه اقتصاد نمی تواند با اتکای محض به منابع داخلیدر مسیر شتابان رشد و توسعه قرار گیرد. در این مقاله نقش تحریم های اقتصادی در تولید کشورهای در حل توسعه به شیوهتحلیلی – توصیفی مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

تحریم ، تحریم اقتصادی ، تولید صنعتی ، رشد اقتصادی ، توسعه