رویکرد خوانش فرم در پیدایش بناهای آرامگاهی ایران دوره معاصر بناهای 30-50 خورشیدی

معماری بناهای آرامگاهی معاصر ایران به گفته بسیاری از صاحب نظران به بهترین شکل ممکن در سبک پست مدرن طراحی و ساخته شده اند این مقاله سعی دارد که نحوه ی خوانش فرم در سبک پست مدرن را مورد کنکاش قرار دهد گرچه خوانش فرم در سبک پست مدرن به عهده ی بیننده گذاشته شده و ادراکاتی که هر بیننده از آن معماری در ذهنش تداعی می شود در طراحی به سبک پست مدرن طراح به دنبال نشان دادن یک منظور واحد در طرح و معماری اش نیست ولی با توجه با خوانش های مطرح شده در اندیشه معاصر می توان به نشانه شناسی به عنوان ابزاری مهم در دسته بندی برداشت های به دست آمده و معناسازی از لایه های درونی معماری استناد نمود نشانه شناسی با دریافت رمزگان زیبا شناختی اجتماعی و فرهنگی هرطرح مفاهیم مستتر در آن را باز شناخته و ایده های برآمده از رمزگان معماری را هدایت کرده و لایه های درونی و پنهان طراح را تاویل و مکشوف می گرداند

کلیدواژه ها:

خوانش فرم ، زبان شناسی ، نشانه شناسی ، پست مدرن ، تاویل