بررسی تطبیقی نگاره های صفوی با معماری صفوی در اصفهان

هنر معماری و نگارگری دوره ی صفوی از مهمترین و درخشان ترین آثار به جا مانده از دوره ی اسلامی می باشد از آنجا که عمده ی نگاره های ایرانی در جهت شرح روایت و داستان ها می باشند نگاره های مورد بررسی در این مقاله از شاهکارهای ادبی فارسی که در دوره صفوی کتابت شده اند شاهنامه تهماسبی خمسه نظامی منطق الطیر عطار انتخاب شده است با توجه به این که معماری صفوی در اصفهان متجلی گردیده است و نقطه عطف معماری این دوره را می توان در اصفهان مشاهده کرد در این پژوهش بناهای مورد بررسی از شهر اصفهان انتخاب گردیده است این پژوهش سعی دارد تا با روش تحقیق تفسیری تاریخی به مطالعه آثار به جامانده از نگاره های عصر صفوی و تطبیق آن با آثار معماری صفوی در اصفهان بپردازد ضرورت این پژوهش یافتن نوعی نظام مندی در ترکیب بندی عناصر فضایی اجزای سازه ای عناصر تزئینی و نقوش تزئینی و رنگ بندی به کار برده شده در نگاره ها و معماری انجام شده می باشد از آثار به جای مانده از این دوران به نظر می رسد اصولی مشترک در فضاهای ترسیم شده در نگاره ها و معماری انجام شده وجود دارد و همچنین به نظر می رسد به لحاظ ارتقاء کیفی هر دو هنر معماری و نگارگری از اصولی مشترک پیروی می کند

کلیدواژه ها:

نگارگری صفوی ، معماری صفوی ، اصفهان ، دوره اسلامی