ارتقای کیفیت سیمای شهری از طریق توسعه فضای سبز عمودی

اهمیت فضاهای سبز در محیط شهری تا آن حد است که به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع مطرح بوده و در عین حال معیاری برای ارتقای کیفیت فضای زندگی محسوب می شوند از این رو توزیع و پراکنش متعادل آن در سطح شهر اهمیتی بسیار دارد اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم را می توان آغازگر موج جدیدی در طراحی معماری و شهری استفاده ی کاربردی از بام یا بالکن به عنوان فضای قابل استفاده و کاربردی دانست آغاز این موج ریشه در تغییرات کیفی داشت که شهر های بزرگ به دلیل ازدیاد جمعیت بالا رفتن نرخ زمین های شهری و کمبود فضای باز شهری خصوصا در مراکز شهر های بزرگ درگیر آن بودند از دهه شصت میلادی با مورد توجه قرار گرفتن کیفیت محیط زیست در بافت شهری و تهدیدهای زیست محیطی در شهرهای بزرگ از قبیل آلودگی هوا ظهور پدیده ی جزیره ی گرمایی شهری بحران انرژی و غیره سبز کردن بام ها و جداره ها این بار به دلیل مزایای زیست محیطی شان و به عنوان راه حل اکولوژیک مورد توجه قرار گرفت در مقابله با این مشکل بشر از گذشته های دور به ایجاد بام های سبز یا باغ بام ها به عنوان راه حلی مناسب برای آشتی دوباره با طبیعت و تغییر چشم انداز شهری روی هورده است در واقع بام سبز استفاده از فضاهای بلا استفاده و بی روح ساختمان های شهری در جهت ایجاد لکه های سبز می باشد این امر علاوه بر جنبه زیبائی شناختی شهر موجب تلطیف هوا و کاهش آلودگی هوا و نهایتا بهبود محیط زیست ساکنان شهر می شود این تحقیق با رویکرد تفسیر گرایی و با روش توصیفی تبیینی و با ماهیت کاربردی با بررسی اسناد و مدارک به معرفی سطوح سبز و مزایای عمومی آن که بیشتر در حوزه سیمای شهری است میپردازد

کلیدواژه ها:

سیمای شهری ، فضای سبز عمودی ، زیبایی شناسی ، بام سبز ، چشم انداز