بررسی رابطه انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی در میان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری شهر قاین

برنامه های زیادی برای آموزش دانشآموزان وجود دارد. این برنامه ها برای آموزش متناسب با سن طراحی می شود و مناسب با توانایی های هوشی، جسمی و اجتماعی و علایق کودک شکل میگیرد. فراهم ساختن برنامه های بسیار ساختارمند با اهداف روشن، خاص و معین که تمرکز آن بر نیازهای فردی هر کودک و آموزشی که در واقع گام به گام است، از ویژگیهای برنامه های موفق است. برای هر دانشآموز معمولاً اهداف و روش های آموزشی متفاوتی مورد نیاز است، از این رو دانش آموزانی که از توانمندی های کمتری برخوردارند از برنامه های آموزشی خاص خود بهره مند می شوند. نقش انگیزش به عنوان عاملی بسیار تاثیرگذار و محرک برای یادگیری در کنار باور خودکارآمدی کاملا روشن است هدف از این مطالعه بررسی رابطه ی باورهای خودکارآمدی و انگیزه ی پیشرفت در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری بود ،پژوهش از نوع مقطعی – مقایسه ای در 40 نفر از دانش آموزان دارای اختلال یادگیری که به روش تصادفی طبقه ای در سال تحصیلی 90-1389 انتخاب شدند. نتایج نشان داد که بین دانش آموزان دارای اختلال یادگیری و دانش آموزان فاقد اختلال در باورهای خودکارآمدی و انگیزش تفاوت معنی داری وجود دارد،بدین معنی که دانش آموزان دارای اختلال یادگیری بدلیل سطح انتظارات پایین از خود ،سطوح پایینی از باورهای خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت را از خود نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

انگیزه ی پیشرفت ، خودکارآمدی ، اختلال یادگیری