اثرسطوح متفاوت انرژی و پروتئین قابل متابولیسم برعملکرد پرواری بزغاله های نر رائینی

در این آزمایش از تعداد 75 راس بزغاله نر رائینی با وزن اولیه 2/5 ± 17/5 کیلو گرم و سن حدود هفت تا هشت ماه، با 25 جیره غذایی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی به روش فاکتوریل با پنج سطح انرژی قابل متابولیسم 8/2 ، 8/92 ، 9/65 ، 10/37 و 11/10 مگاژول وپنج سطح پروتئین قابل متابولیسم 67/10 ، 76/50 ، 82/90 ، 90/90 و 99/10 گرم در هر کیلو گرم ماده خشک جیره با سه تکرار استفاده شد . جیره های غذایی شامل جو ، یونجه، کاه گندم ، سبوس و کنجاله پنبه دانه بودند و به صورت خوراک کامل مخلوط و حبه شده مصرف شدند . افزایش وزن روزانه بزغاله ها به صورت معنی دار تحت تاثیر سطوح انرژی جیره های آزمایش قرار گرفت(0/01>P) ، ولی این صفت با تغییر پروتئین جیره ها اختلاف آماری معنی داری نشان نداد . (0/0564=P) . اثرات متقابل بین انرژی و پروتئین برای افزایش وزن روزانه معنی دار نشد . اثرات سطوح مختلف پروتئین بر ضریب تبدیل غذایی بزغا له ها در این تحقیق معنی دار نشد (0/347P) . برای پروار بزغاله های نر رائینی با شرایط مشابه در این آزمایش 11/1 مگاژول انرژی قابل متابولیسم , 76/50 گرم در هر کیلو گرم ماده خشک جیره پروتئین قابل متابولیسم پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

بزغاله های نر رائینی ، توان پرواری ، انرژی و پروتئین قابل متابولیسم