رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان قزوین

هدف از پژوهش حاضر بررسی و شناسایی سهم هر یک از متغیرهای یادگیری در پیشبینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد. پژوهش حاضر از نوع مقطعی و رویکرد توصیفی و نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانش آموزان سال اول دبیرستان های دخترانه شهر قزوین در سال تحصیلی 92-1391 می باشد. از بین کل دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و نیز جدول مورگان، 160 نفر بهعنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه راهبردهای یادگیری پینتریچ و دی گروت بود و برای ارزیابی پیشرفت تحصیلی دانشآموزان از معدل کل نمره های درسی نیمسال تحصیلی آنان استفاده شد. برای تجزیهوتحلیل دادههای پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج نشان داد که متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی به صورت مثبت پیشبینی کننده های معناداری برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده است.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، خودتنظیمی ، دانش آموزان