بررسی جایگاه تنش زایی و تنش زدایی در سیاست خارجی دولت های احمدی نژاد و روحانی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,412

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IRANWORLD10_010

تاریخ نمایه سازی: 5 بهمن 1395

چکیده مقاله:

دولت ها در زمینه های مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی و ایدئولوژیک در شدت و ضعف های مختلف قرار دارند و افراد حقیقی و حقوقی برای مداخله در اختیارات دولت باید صاحب نفوذ بوده و از قدرت تعریف شده در قانون و مصوبات حکومت برخوردار باشد. بر این اساس، رهبران کشورها و به ویژه جمهوری اسلامی ایران از قدرت تصمیم گیری تعیین کننده و اثرگذاری برخوردار می باشند و عملکرد آنان در تعیین خط مشی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. سئوال اساسی مقاله این است که احمدی نژاد و روحانی، هر یک، اولویت را در کدامیک از سیاست های تنش زدایی و تنش زایی در حوزه سیاست خارجی قرار داده اند؟ فرضیه مقاله این است که در دوره احمدی نژاد، تنش زایی در اولویت کاری سیاست خارجی قرار داشت و در دولت روحانی نیز تنش زدایی با رگه هایی از تنش زایی بسته به شرایط و احوالات به وجود آمده در عرصه بین الملل مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا از روش توصیفی - تحلیلی و همچنین از منابع کتابخانه ای و اینترنتی برای جمع آوری اطلاعات بهره گرفته شده است.

نویسندگان

علی نوازنی

دانش آموخته کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

مهرعلی کاظمی

دانش آموخته کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)