چگونگی تبدیل شرکت های دانش بنیان به سازمان یادگیرنده مطالعه موردی: پارک علم و فنآوری دانشگاه تهران

امروزه شرکتهای دانشبنیان نقش مهمی در اقتصادهای ملی و بینالمللی دارند. این امر، به دلیل فعالیت در بخش فنآوریهای نوین وتوانایی آنها در نوآوری و تجاریسازی سریع است. از سویی دیگر، تغییرات عظیم اقتصادی، اجتماعی و فنآوری متعدد به طور فزایندهای تشدید و محیط دنیای تجاری را تغییر داده است. شعار تندرستی برای زنده ماندن به یادگیری برای زنده ماندن تغییر یافته و در این میان وجود سازمانهایی که به طور مستمر خود را از نو بسازند، از نو کشف کنند و به خود مجدداً نیرو ببخشند بسیار حیاتی است. به منظور رهایی شرکتهای دانشبنیان در کشورهای درحال توسعهای مانند ایران از نوسانهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی که قدرت تصمیمگیری و برنامه- ریزی را از آنها سلب می کند، لازم است در ساختار این شرکتها بازنگری صورت گیرد. این نوع جدید ساختار سازمان، حاوی دانش، قابلیتانعطاف، سرعت، قدرت و توانایی یادگیری وخلق مزیت رقابتی خواهد بود و می توان آن را سازمان یادگیرنده نامید. تحقیق حاضر با هدف بررسی چگونگی تبدیل شرکتهای دانشبنیان به سازمان یادگیرنده انجام یافته است. به این منظور با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده، پرسشنامه استاندارد میان مدیران و کارکنان 13 شرکت دانشبنیان پارک علم و فن آوری دانشگاه تهران به اجراء درآمد. اطلاعات بدستآمده با استفاده از تجزیه و تحلیل آماری و آمار استنباطی تفسیر گردیده است. نتایج حاکی از آن است که تنها مولفه رهبری از ابعاد سازمان یادگیرنده در شرکتهای دانش بنیان از وضعیت مطلوبی برخوردار است و نیاز به بازنگری سایر مولفههای سازمان یادگیرنده در این شرکتها وجود دارد.

کلیدواژه ها:

شرکتهای دانش بنیان ، رهبری ، منابعانسانی ، طرح سازمانی ، فرهنگ و استراتژی ، سازمان یادگیرنده