آموزش شبکه ای محیط زیست با مشارکت مردمی در رسیدن به توسعه پایدار

امروزه محیط زیست در معرض تهدیداتی از جمله تنزل کیفیت حوضه های آبخیز، کاهش عملکرد تنوع زیستی، پیدایش انواع آلودگی ها و تغییرات شدید اقلیمی می باشد. از آنجایی که بسیاری از این تغییرات و بروز مشکلات محیط زیستی منتج از فعالیت های انسانی، ناشی از عدم آگاهی و شناخت انسان از محیط زیست می باشد، ارتقاء فرهنگ عمومی و آموزش محیط زیست می تواند یکی از اقدامات اساسی در رفع این معضلات بشمار رود. تحولات محیط زیستی در سطح بین المللی از یک سو و گسترش فرایندهای مخرب محیط زیست در داخل کشور به مانند بسیاری از کشورهای درحال توسعه باعث شده است تا موضوع حفاظت از محیط زیست بیش از گذشته در کانون توجه سیاست گذاران و تصمیم گیران کشور قرار گیرد. توسعه پایدار در حقیقت ایجاد تعامل میان توسعه و محیط زیست است. توسعه پایدار عرصه نوینی است که همزمان هم سیاست و فرهنگ را مورد توجه قرار می دهد و هم بر رونق اقتصاد و تجارت و صنعت تأکید می ورزد. سه عنصر اصلی توسعه پایدار شامل: الف) جامعه، ب) اقتصاد، ج) محیط زیست می باشد. تعلیم و تربیت مهم ترین عامل مؤثر در دگرنونی طرز نگرش و رفتار بشری است که در مسیر رشد اقتصادی، بهبهود کیفیت زندگی، ایجاد دانش و مهارت، تأمین فرصت های شغلی و افزایش تولید جامعه به کار گرفته می شود. انجام آموزش های محیط زیستی باید در سه سطح کودکان، محصلان و سپس همه آحاد جامععه صورت گیرد. سازمان های غیر دولتی، بخش مهمی از بدنه سازمان حفاظت محیط زیست در امر آموزش محیط زیست هستند و به منظور بهره گیری بهتر از توان سازمان های غیردولتی به منظور پیشبرد آموزش محیط زیست در سطح کشور، لازم است نگاه به آموزش محیط زیست همراه با برنامه ریزی صحیح در سطح کلان اجرایی و قانونی صورت گیرد. در این مقاله با توجه به اهمیت آموزش، راهکارهایی برای جلب مشارکت های مردمی در جهت بهبود وضعیت کنونی آگاهی جامعه با هدف رسیدن به توسعه پایدار در سطح جامعه ارائه شده است. روشی که نگارندگان برای آموزش هرچه بهتر بکار برده اند، آموزش شبکه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، محیط زیست ، آموزش شبکه ای ، مشارکت مردمی