بررسی تأثیر فاصله بین جفت الکترود بر روی ویژگی های کلینیکی الکترومایوگرام سطحی عضله دوسر بازویی

ثبت سیگنال الکترومایوگرام سطحی روشی جدید در تشخیص و تفسیر وضعیت بیمار است. با توجه به جدید بودن این روش تحقیق جهت به تحقق رساندن آن به دلیل مزیت های فراوان در حال توسعه است. در این مقاله با مدل شبیه سازی شده از سیگنال الکترومایوگرام سطحی به بررسی تأثیر فاصله بین دو الکترود ثبت و تعیین موقعیت بهینه دو الکترود از هم پرداخته شده است. مدل اارئه شده در بر گیرنده پارامترهایی از قبیل انتشار و توزیع دقیق پتانسیل از طریق پارامترهای الکتریکی، اندازه الکترودهای ثبت، نحوه چینش الکترودها،‌اثر هادی حجمی شامل عضله، چربی و پوست و پارمترهای آماری عضله می باشد. این مدل یکی از جامع ترین مدل ها از عضله دو سر بازویی است. در این بررسی از هفت الکرتود به فاصله 2/5 میلیمتر از هم روی عضله دو سر بازویی استفاده شده است. بهترین ناحیه ثبت سیگنال و الکترودگذاری ناحیه ای در بین نقطه عصب گیری و تاندون با فاصله‌ای مشخص از این دو ناحیه شناخته شد. همچنین با بررسی پارامترهای کلینیکی مؤثر در تفسیر وضعیت بیمار فاصله‌ای در حدود 10 میلیمتر بین دو الکترود ثبت پیشنهاد می شود.