بررسی ساختار معماری و عملکرد زیست محیطی مساکن بومی میانه

در روزگاران اولیه برای طراحی ساختمان، فقط وضعیت اقلیمی منطقه از نظر دمایی مورد آنالیز قرار می گرفت. بعدها کلیه داده های هواشناسی را برای محاسبات ساده مربوط به انرژی ساختمان مورد استفاده قرار داده شد. در حال حاضر از آنجایی که اقلیم با آسایش انسان در ارتباط است معماران و مهندسان برای اجرای جزییات آنالیزهای مربوط به انرژی و شبیه سازی نرم افزاری، احتیاج به داده های کامل اقلیمی ساعتی دارند تا بتوانند روش های شبیه سازی انرژی در طراحی ساختمان را گسترش دهند. در مطالعه انجام شده که به روش تحلیلی-توصیفی صورت گرفته است نتایج حاکی از آن است که در ساخت این بناها از تهویه طبیعی با سطح بازشوهای کوچک و به تعداد کم، دیوارهای نسبتاً قطور و بام های مسطح، مصالح با ظرفیت و مقاومت حرارتی خوب، ارتباط فضاها به صورت مستقل، فضاهای عملکردی در یک یا دو طبقه، نبود بازشو در نمای شمالی، بام سنگین با مصالح تیره استفاده شده است که عملکرد نسبتاً خوبی در حفظ انرژی دارند ولی می توان با استفاده از تکنولوژی های نوین بهینه سازی انرژی نظیر ترکیب دیوار ترمپ با مواد تغییر فاز دهنده و انواع تغییر فاز دهنده ها در کنار معماری همساز با اقلیم به بهینه سازی مصرف انرژی کمک شایانی نمود.

کلیدواژه ها:

ساختار معماری ، معماری بومی ، معماری همساز با اقلیم