استراتژی حاکم بر سیستم های مدیریت دانش سازمان ها در هزاره سوم

در عصر ارتباطات و فناوری اطلاعات، دانش به عنوان عامل اساسی و منبع حیاتی سازمان ها در عرصه رقابت، برای دست یابی به مزیت رقابتی پایدار محسوب می گردد. همگام با چرخش از سوی اقتصاد مبتنی بر صنعت به اقتصاد مبتنی بر دانش، سازمان ها نیز خود را بر آن داشته اند تا با تکیه بر دانش و اطلاعات و استفاده از آن در فرآیند کسب و کار توان رقابتی خود را افزایش دهند. برای پاسخ به این سؤال مهم که چرا اصولاً برخی سازمان ها در صحنه رقابت موفق هستند؟ نیازمند درک نقش حیاتی دانش در آنها می باشیم. تجارت، همواره در حال تغییر و تحول است و در پی آن، بازاریابی و روش های فروش نیز تغییرات عمده ای کرده اند. دیگر، موضع یابی و نوع کالا مزیتی در بازار ایجاد نمی کند، چون همه چیز را می توان تقلید کرد. به علاوه مشتریان آگاه ترند و توانایی انتخاب بیش تری نسبت به قبل دارند. امروزه مدیریت دانش به عنوان یک موضوع مهم و حیاتی درسازمان مطرح شده است. سازمان ها بر این باورند که به کارگیری سیستم های مدیریت دانش می تواند به برتری بلند مدت خود در عرصه های رقابتی ادامه دهد. صاحب نظران مدیریت سازمانی به این نکته اشاره دارند که اگر سازمانی به راحتی نتواند شکل صحیحی از سیستم های مدیریت دانش را در جایگاه مناسب خود به کار برد، در عرصه های رقابتی جهانی با مشکل مواجه خواهد شد. با توجه به این مباحث، در این مقاله سعی داریم به منابع و نظام های مدیریت دانش در هزاره سوم بپردازیم.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، استراتژی ، عرصه رقابتی ، سازمان ، هزاره سوم