جایگاه ارتباطات در برنامه ششم توسعه قبل و بعد از انقلاب ایران

در این مقاله جایگاه ارتباطات برنامه های ششم توسعه پیش و پس از انقلاب در ایران به اختصار مورد بررسی قرار گرفته است.در برنامه عمرانی ششم ( 1361-1357)که توسط جمعى از کارشناسان و متخصصان ارتباطات در کمیته مشترک اطلاعات و وسایلارتباط جمعى در سازمان برنامه تدوین شده بود، هدف هاى کلى اطلاعات و ارتباط جمعى تدوین و پیشنهادات و راهکارهایى براىبهبود وضعیت ارتباطات و وسایل جمعى ارائه شد، که راهکارهاى ارائه شده در این کمیته مبتنی بر نگاه «توسعه ارتباطات» بود.برنامه ششم توسعه بعد از انقلاب (1399-1359 )به عنوان سومین برنامه پنج ساله چشمانداز 20ساله نظام در افق 1404به دنبالدست یافتن به جایگاه اول علمی و فناوری در سطح منطقه است. تحلیل سیاست های ارتباطی برنامه ششم تاکید بر حرکت کشوردر راستای رسیدن به توسعه بر پایه قدرت اطلاعاتی است و نشان از این می دهد که همچنان به دنبال توسعه ارتباطات است، البتهدر فضایی متفاوت و در دنیای امروز که جوامع اطلاعاتی شده اند. بررسی برنامه های توسعه کشور نشان می دهد فناوری اطلاعات وارتباطات به عنوان یکی از محورهای کلیدی به طور مستقیم یا غیرمستقیم عهده دار دستیابی به اهداف سند چشم انداز 20سالهبوده است اما علیرغم توجه ویژه به این بخش از حیث حجم برنامه ریزی ها و اجرای فعالیت های متعدد، آنچنان که مقادیر شاخصهای مرتبط با توسعه روند افزایشی را نشان می دهد، از رشد مناسبی برخوردار نبوده و جایگاه کشور نسبت به موقعیت هدف در سندچشم انداز فاصله بسیار دارد

کلیدواژه ها:

ارتباطات ، توسعه ، برنامه ششم توسعه ، سند چشم انداز