نقش آب در معماری گذشته ایرانی

طبیعت محمل زندگی انسان است و عناصر طبیعی ، هستند .محیط و فضای زیست انسان متشکل از کلیه اجزایی است که تحت قوانین و شرایط بیولوؤیکی ، فیزیکی ، اقتصادی ،فرهنگی ، اجتماعی ، سیاسی و در یک کالم کلیهامور معنوی و روانی ، مادیانسان شکل گرفته اند به بیان دیگر این مجموعه ، در عین حالی که تمام موجوداتی را که در آن زیست می کنند در برمی گیرد ، مجموعه روابط و کنش های متقابل آنها بر یکدیگر را( که میتوان آنهارا قوانین حاکم بر عالم وجود خواند )شامل می شود . هر یک از اجزای محیط زندگی در نزد جوامع و ملل و تمدن ها ، بنابر باورها و اعتقاداتشان معانی ویژه ای را دارا هستند که در طیف وسیعی از تقدس تا مادیت صرف قابلطبقه بندی اند . منصافا اینکه هر یک از آنها در نوع رندگی وهدایت انسان و در شکل دادن انسان به محیط مصنوعو زندگی فردی و اجتماعی اش نیز نقشی شایان توجه ایفا می نماید. در فرهنگ سنتی و دینی ، موضوع سلطه بر جهان مطرح نیست بلکه همسازی و هماهنگی با عالم و محیط زیست در جهت کمال معنوی موضوع اصلی است .یکی از عناصر موجود در طبیعت که از ابعاد مختلفی قابل بررسی بوده و از جهات گوناگونی بر زندگی انسان تاثیر دارد ، آب است.لذا در این پژوهش ،هدف بازشناساندن نقش آب به عنوان یکی از عناصر طبیعی مهم در ابعاد گوناگون ،در معماری سنتی ایران می باشد.ساختار کلی مقاله مشتمل بر چهار بخش : بررسی نقش معنایی آب بررسی نقش کالبدی آب بررسی نقش کاربردی آب و بررسی نقش منظری آب در معماری سنتی ایران می باشد که در هر کدام از بخش های ذکر شده به تفصیل به بررسی جایگاه آب پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

آب ، معماری سنتی ایران ، معماری منظر