عنصر آب و جایگاه آب در معماری ایران

ارزش های وجودی آب تنها از نوع زیباییشناختی نبوده بلکه به عمیق ترین و درونی ترین بخش طبیعت ما بازمیگردد. نقش آب در شکل گیری نخستین زیستگاه های انسانی پاسخی است به یک نیاز زیستی. اما وقتی فراتراز یک نیاز، خانه سازی و بنای مجموعه های مسکونی بار فرهنگی می گیرد، معماری پدید می آید و آب در زندگی انسان جایگاه هنری پیدا می کند و از خالقیت هنرمندان و معماران مایه می گیرد. درک مفهوم آب در معماریهمان درک معماری آب است. درک قوانین فیزیکی رفتار آب، احساسات ما در مقابل کنش و واکنش آب و مهمتر از همه نقش و ارتباط آن با زندگی انسان ها است. آب، به همراه خاک، آتش و هوا، عناصر چهارگانه تشکیل دهندهجهان هستی به شمار رفته است.در ایران باستان، معماری به سوی آب حرکت می کند و درکنار آن آرام می گیرد. امروزه با گسترش بیرویه شهرها و آلودگی های ناشی از آن، حضور و تاثیر عناصر طبیعی چون آب در عرصه فضاهای معماری و شهری، سبب نزدیکی هرچه بیشتر انسان به طبیعت و کاهش فشارهای روحی و روانی او خواهدبود. با توجه به این نیاز، این مقاله می کوشد به شناخت ویژگی های آب و نقش آن در زندگی ایرانیان باستان، پرداخته و با اشاره به کاربرد آن در فضاهای معماری ایرانی تا به امروز، از آن به عنوان یکی از شاخصه های معماری ایرانی بیان کند.

کلیدواژه ها:

آب ، طراحی ، ایران ، معماری