تخمین و بررسی میزان TDS و pH آب آبیاری اراضی کشاورزی شهرستان رامهرمز

یکی از ویژگی های نواحی خشک و نیمه خشک که اکثر نقاط ایران را شامل می شود، شوری و سدیمی بودن اراضی و منابع آبیاست که برای آبیاری مصرف می شود. مدیریت بهینه ی منابع آبی ، و حفظ و ارتقای کیفیت آنها ، نیازمند به وجود داده هایی درزمینه ی موقعیت ، مقدار و پراکنش عوامل شیمیایی آب در یک منطقه ی جغرافیایی معین می باشد.جهت بررسی وضعیت موجود آب آبیاری زمینهای کشاورزی شهرستان رامهرمز از 123 نمونه آب آبیاری زمین های کشاورزی نمونه برداری شد . و میزان TDS و pH آنها در آزمایشگاه آب و خاک اندازه گیری شد. نتایج حاصل از تجزیه نمونه ها با استفاده از نرم افزار SPSS18 با هم مقایسه شد. از نظر میزان TDS آبهای آبیاری شهرستان رامهرمز بین 0 تا 3000 قرار گرفته اند و چون میزان میانگین TDS کمتر از 2000 می باشد این آبها از لحاظ آبیاری از نظر TDS مناسب می باشد با توجه به اینکه دامنه محدودیت آبیاری تحت فشار در راهنمای کیفیت اب ابیاری FAO-1985 از 0 تا 2000 تعریف شده پس این آب آبیاری تحت فشار دارای محدودیت کمی می باشد. و میزان pH برای آبیاری تحت فشار هم با توجه راهنمای کیفیت آب آبیاری FAO-1985 دارای محدودیت نمی باشد.در این راستا بررسی بیشتر و کنترل دائمی کیفیت آب توسط مسئولین جهادکشاورزی و کشاورزان را می طلبد.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، pH ، TDS ، آبیاری تحت فشار ، آبهای آبیاری شهرستان رامهرمز