حفاظت از تنوع زیستی در زیستگاه های حیات وحش و مناطق حفاظت شده با استفاده ازرویکرد اکولوژی سیمای سرزمین

زیستگاه ها و حیات وحش به عنوان بخشی ازموجودی محیط زیست هر کشور نقش و جایگاه بالایی در آینده توسعه پایدار و در خور آن کشور دارند. مدیریت منابع محیط زیست به ویژه حیات وحش بر اساس رویکردهای مرسوم، مشکلات متعددی پیش روی این منابع قرار داده است. در این تحقیق برای درک شناسی سیمای سیمای سرزمین یعنی بستر، لکه و کریدور و روابط بین آنها مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین با توجه به اینکه تجزیه زیستگاه ها یکی از مهمترین عوامل تهدید تنوع زیستی میباشد اتصال و پیوستگی در مدیریت زیستگاه ها هم بررسی گردید. در نهایت این نتیجه گرفته شد که مشکلات حفاظتی با احداث مناطق حفاظتی و در نظر نگرفتن پیرامون آن حل نمی شود و باید مناطق حفاظت شده را در کنار مناطقی که دارای استفاده انسانی مختلف است در نظر گرفت. همچنین این نتیجه حاصل شد که اکولوژی سیمای سرزمین از آن جهت می تواند در رویکردهای حفاظتی کاربرد داشته باشد که با کمک آن می توان توزیع فضایی زیستگاه ها و در نتیجه ساختارها و فرایندهایموجود را در قالب ادراکی گونههای مختلف مد نظر قرار داد.

کلیدواژه ها:

تنوع زیستی ، زیستگاه های حیات وحشی ، مناطق حفاظت شده ، اکولوژی سیمای سرزمین