ارزیابی پتانسیل توسعه پارک آبخیز در ساختار سیمای سرزمین

افزایش جمعیت وپیشرفت تکنولوژی سبب فشار روزافزون جامعه انسانی به منابع طبیعی گردیده است. لیکن باتوجه به محدودیت های منابع ، هر روز شاهد فشار بیشتر و تخریب وسیع تر این منابع می باشیم. عدم آگاهی مردم نسبت به معضلات و مشکلات زیست محیطی و بهره وری نادرست از این منابع ،سبب تشدید ناهنجاری ها وبحران های زیستمحیطی می شود. باتوجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش، با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) وسیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS)توا ناکولوژیک حوضه آبخیز دهنو برای ایجاد پارک آبخیز مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا معیارهای لازم و تأثیرگذار درکاربری اکوتوریسم شناسایی شد .سپس این معیارها بر اساس روش تحلیل سلسله مراتبی، بهاجزای کوچکتری تقسیم شدند. ازطریق پرسشنامه دلفی، 15 معیار و 45 زیرمعیار تعیین گردید. با استفاده از روش مقایسه زوجی معیارهای موجود اولویت بندی شدند. درمرحله آخر درمحیط سامانه اطلاعات جغرافیایی لایه های اطلاعاتی مورد نیاز تهیه و اوزان محاسبه شده به لایه ها اعمال گردید .نقشه های مورد نیاز تهیه شد .تا با استفاده از روی هم گذاری وزنی همپوشانی شوند .نتایج بررسی نشان داد که آب و هوا یکی از عوامل کلیدی در ارزیابی توان محیط زیستی منطقه مورد مطالعه می باشد .درنهایت باتجزیه وتحلیل وجمع بندی داده هاو با بهره گیری از سامانه اطلاعات جغرافیایی، نقشه مناطق مناسب،برای کاربری پارک آبخیز تهیه گردید

کلیدواژه ها:

پارک آبخیز ، دهنو ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی