سیستم نظارت چهره راننده برای تشخیص خستگی و خواب آلودگی و حواس پرتی مبتنی بر منطق فازی

در این مقاله یک سیستم تشخیص خواب آلودگی هنگام رانندگی که یکی از مهم ترین عوامل بروز سوانح رانندگی است مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. یکی از روش های تشخیص خواب آلودگی تحت نظر گرفتن و پردازش تغییرات حالت چهره راننده از طریق تصاویر ثبت شده توسط یک دوربین فیلمبرداری است. زمانی که راننده دچار حالت خستگی بر اثر بی خوابی یا رانندگی طولانی مدت شود برخی از نشانه های ظاهری در چهره وی پدیدار می شود. از جمله این نشانه ها می توان به خمیازه کشیدن، تنگ شدن چشم ها یا بسته شدن پلک ها و کند شدن سرعت پلک زدن می توان اشاره نمود. بنابراین بررسی مدل پلک زدن و خمیازه کشیدن بهترین گزینه برای آشکارسازی و تشخیص وضعیت خواب آلودگی است. در این مقاله از الگوریتمی مبتنی بر روش ویولاجویز برای تشخیص ناحیه مربوط به چشم ها و دهان در صورت استفاده شده است. سپس برای تشخیص باز یا بسته بودن چشم ها و دها ن از الگوریتم آستانه گذاری عمومی و شمارش تعداد پیکسل های مشکی و مقایسه آن با حالت مرجع استفاده شده است. در نهایت با استفاده از روش فازی و ماشین بردار پشتیبان یک طبقه بندی کننده ترکیبی برای تشخیص حالت خواب آلودگی از هوشیاری استفاده شده است. الگوریتم مورد استفاده توانسته دقت خوبی در تشخیص چهره و ناحیه مربوط به چشم ها و دهان از خود نشان دهد.

کلیدواژه ها:

خواب آلودگی ، الگوریتم آدابوست ، الگوریتم ویولاجویز ، تشخیص چهره ، منطق فازی ، ماشین بردار پشتیبان