بررسی اثر پلاسما بر بهبود چسبندگی و تکمیل پارچه پنبه/پلی استر بارگذاری شده با نانوذرات TiO2/Ag

بهبود خاصیت فتوکاتالیستی نانوذرات حاوی اکسیدهای فلزی از قبیل دیاکسید تیتانیوم با استفاده از فلزات نجیب همچون نقره در سالهای اخیر بسیار موردتوجه قرارگرفته است. در صنعت نساجی استفاده از این ترکیب برای ایجاد خاصیت خود تمیز شوندگی بر روی پارچه ها موردمطالعه قرار می گیرد. در این پژوهش تلاش شد با افزایش چسبندگی سطح پارچه با استفاده از فرآیند پلاسما، خاصیت خود تمیز شوندگی سطح پارچه بهبود یابد. برای بارگذاری نانوذرات کلوئیدی TiO2/Ag از روش پد-خشک-پخت استفاده شد. از ATR-FTIR برای بررسی خواص شیمیایی و آزمون جذب رطوبت و موئینگی جهت بررسی تر شوندگی سطح پارچه پلاسما شده استفاده شده است. مقدار درصد وزنی نانوذرات کامپوزیتی بارگذاری شده بر روی سطح پارچه ها با استفاده از EDX بررسی شد. همچنین برای بررسی خاصیت فتوکاتالیستی پارچه، میزان رنگبری محلول رنگی و لکه رنگی متیلن بلو موردبررسی قرارگرفته است. نتایج نشان می دهد که پیش فرآیند پلاسما، منجر به افزایش چسبندگی سطح پارچه و درنتیجه بارگذاری مقدار بیشتری نانوذرات کامپوزیتی بر روی پارچه می شود. این امر درنهایت منجر به افزایش خاصیت خودتمیزشوندگی در پارچه های پیش فرآیند شده با استفاده از پلاسما نسبت به پارچه های پلاسما نشده می شود.

کلیدواژه ها:

نقره ، دی اکسید تیتانیوم ، فتوکاتالیست ، خود تمیز شوندگی ، پارچه ، پنبه/پلی استر