خلوت در خانه ایرانی

خانه فضایی است که انسان بیشترین وقت خود را در آن می گذراند و میتواند محلی برای رسیدن به تعالی اعضای آن باشد.خلوت به عنوان یکی از مهمترین ارکان مطلوب بودن مسکن در فرهنگ ایرانی و زمان های مختلف همواره مورد توجهبوده است و رعایت آن از شاخصه های مطرح برای ارزش گذاری یک خانه است. هویت فردی موضوعی مهم است کهمورد توجه بسیاری از اقشار جامعه از جمله روانشناسان، جامعه شناسان می باشد و در زندگی انسان نقش محوری دارد.اگر فردی نتواند مرز میان خود و دیگران را تنظیم کند، به لحاظ روانی آسیب پذیر شده و مسلماً نقش خود را در جامعهنیز به دشواری انجام می دهد. خلوت به مثابه ابزار رسیدن به هویت فردی در فضای معماری و کنترل بر خلوت به معنایفرآیند تنظیم مرزها، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.از این رو مقاله حاضر با هدف بررسی الگوی طراحی مسکن با توجهبه مقوله فرهنگ با در نظر داشتن مفهومی چون خلوت و شناخت مولفه های آن نظیر قلمرو و فضای شخصی به نگارشدرآمده است. این مطالعه به روش مروری و کتابخانه ای بوده و نتایج نیز بیانگر آن است که در الگوهای طراحی معماریمسکن علاوه بر جنبه سرپناه بودن خانه به عنوان نقش اصلی آن، جنبه والای خانه که ایجاد محیطی مطلوب برای زندگیبراساس فرهنگ ایرانی است، نیز بایستی بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ایرانی ، هویت فردی ، فضای معماری ، فضای شخصی ، قلمرو