بازشناسی معیارهای بومی معماری انعطاف پذیر در پیش ساختگی

هدف این نوشتار، واکاوی مفهوم انعطاف پذیری در طراحی پایدار ساختمان های معاصر با توجه به تغییرات روزافزون ابعاد زندگی، محدودیت های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی؛ همچنین در نظر گرفتن تنوع نیازها، خاستگاه و تمایلات انسانی؛ با رویکرد بازنگری به فضاهای ساخته شده با هدف تداوم ارتباط طراح و کاربر فضا به عنوان نظامی پویا، تحت تاثیر محیط و اجتناب ناپذیر است. ضرورت توجه به این سازگاری در صنعت پیش ساختگی با توجه به معماری بومی به عنوان روشی پویا و نوین در ساختمان سازی با علم به مزایای در خور توجه آن در کنار معایب احتمالی بیش از پیش مهم می نماید تا در طول زمان به کمک درک نیازهای استفاده کنندگان از فضا با مشارکت خودشان منجر به تداوم و پایداری فضا و ایجاد تعاملات صحیح افراد شود. با توجه به هدف پژوهش برای کاربردی کردن دیدگاه های یادشده، روش بر پایه راهبرد توصیف و فراتحلیل و بر اساس مشاهدات میدانی و مطالعات کتابخانه ای به دست آمده در پایان به نتایج تحقیق به منظور جمع بندی و ارائه راهکار در زمینه دستیابی به بیشترین میزان انعطاف پذیری و سازگاری در طرح به عنوان دستاورد پژوهش پرداخته است.

کلیدواژه ها:

پیش ساختگی ، طراحی محیطی پایدار ، انعطاف پذیری ، معماری بومی