بررسی جایگاه نمادها و نگارگری های مساجد ایرانی(نمونه موردی مسجد جامع کبیر یزد)

مسجد یکی از مهمترین عرصه های ظهور یافتن انواع هنرهای اسلامی است که به جنبه آئینی هنرها در آن توجه شده است و هنر و دین در آن با یکدیگر تلاقی پیدا نموده است. بسیاری از ویژگی های هنر اسلامی، فراتر از جهان ظواهر، به سوی جهان آخرت توجه دارد. معماران مسلمان هر زیبایی را که مشاهده می نمودند،آن را در خور اسما, وصفات الهی می دانستند و آن را در آئینی ترین بنای اسلامی، یعنی مسجد تضمین می نمودند. معماری مسجد که در رابطه با نیایش مسلمانان است نمونه های از هنر مقدس در اسلام هستند. نمادها و نگارگری ها بهترین ابزار انتقال معنا و مفاهیم در معماری هستند و مولفه های متفاوت معماری اسلامی،مملو از این نمادها است.نقوش از هر حیث،طرح و نقش،دقت و خلاقیت در اجرا، تنوع بی حد و حصر و القاب و اسامی به کار گرفته و نوع فضا سازی و نوع تزئین از جمله کاشیکاری، کنده کاری، منبت کاری و نقش نگاره ها بسیار جالب و کم نظیر است.تناسب بی همانند کاشی های فیروزه ای و اخرایی با نقش های اسلیمی، خطوط کوفی و نسخ به کار رفته در نگارش اسامی متبرکه و اشعاری پر مغز چشم هر صاحب اندیشه ای که راه به وادی ذوق برده مسرور می کند و به طواف به حریمی وا می دارد که حریم عشق به اوست

کلیدواژه ها:

نمادها ، نگارگری ، مساجد ایرانی ، مسجد جامع کبیر یزد ، هنر مقدس