لزوم توجه به فضاهای زیر زمینی و چگونگی انجام مطالعات لازم و روشهای اجرایی کمی و کیفی در مرمت، بازسازی و نوسازی بافت قدیم

در گذشته اساس ساخت و ساز به وی‍ژه در حوزه ی مسکونی در استفاده از فضاهای زیرزمینی به عنوان فرآیندی چند منظوره بوده است. کاربرد اول حاکمیت نگرش اقلیمی و توجه به ضریب انتقال حرارت خاک، به گونه ای که زیرزمین فضای مطلوب خنک در تابستان و در زمستان گرم تر از محیط همکف بوده است. ازشریانهای حیاتی ،آب قنوات بوده که از اکثر منازل عبور می کرد، انگیزه ای برای طراحی و ایجاد سرداب ها برای دسترسی به آب و نیل به فضای خنک برای نگهداری مواد غذایی و نیز به عنوان فضای مکمل بادگیر در تهویه مطبوع در سطوح قایم و افقی نیز بوده است. اینک در برخورد با این میراث گرانبها شناسایی این فضاها به منظور ضرورت استحصال اطلاعات زیربنایی (sub structure) در اخذ هر گونه تصمیم در بافت قدیم بسیار ضروری و مهم است.برای شناسایی این فضاها روش های مختلفی وجود دارد که در این مقاله آنها معرفی و انتخابشان با توجه به شرایط طبیعی و نوع پروژه مورد بررسی قرار گرفته است. سپس روش های پیشنهادی مناسب آنها ارائه می گردد. تا شاهد باز زنده سازی و حتی نوسازی ایمنی، در عرصه ی معماری کهن این مرز و بوم باشیم. متاسفانه بی توجهی و کم توجهی به این مهم، منجر به خسارات جبران ناپذیری تا کنون شده است که تکرار آن دیگر جایز نیست. وتدوین ایین نامه ای لازم الاجرا با کمک نهادهای ذیربط برای این مسئله ضروری و مورد پیشنهاد نگارنده می باشد..

کلیدواژه ها:

فضاهای زیرزمینی ، قنات ، سرداب ، آیین نامه ، مرمت ، نوسازی