بررسی تعامل بین کارفرما و معمارباشی در معماری بومی

معمار همواره در مسیر طراحی معماری با عوامل زیادی دست و پنجه نرم می کند،یکی از مهمترین این عوامل نحوه تعامل بین معمار به عنوان طراح و کارفرما به عنوان کاربر اثر معماری و تامین کننده مالی پروژه می باشد .هدف پژوهش پیش رو تبیین و بررسی تعامل کارفرما به عنوان صاحب کار از یک سو و معمار به عنوان خالق اثر از سوی دیگر میباشد. در این نوشتار سعی شده است که انواع گفت و گوهای بین معمار و کارفرما و تاثیر ان در اثر نهایی بررسی گردد.روش پژوهش به صورت مصاحبه ای از سه استاد کار سنتی بوده که ابتدا با مشخص کردن محورهای اصلی مورد بررسی در تعامل میان کارفرما و معمار و طرح سوالات مرتبط با انها، به انجام مصاحبه پرداخته و سپس پاسخ ها مورد بررسی قرار کرفت.در مقاله حاضر با تقسیم تعامل بین معمار باشی و کارفرما به سه محور اصلی :تعامل بین پسند و قابلیتهای معمارباشی ،تعامل کاری و تعامل اخلاقی توضیحات مناسب اورده شده و پاراگرافهای متن هر محور شماره گذاری شده و در ادامه به همین ترتیب سوالات و متن مصاحبه با استادکاران سنتی ذیل ان با شماره پاراگراف مختص به خود مشخص شده است و در پایان توضیح هر محور این مقاله تحلیل مصاحبه ها برگرفته از کدینگ مصاحبه ها اورده شده است. در پژوهش حاضر نتایج بررسی نشان داد که تعامل بین معمارباشی و کارفرما در معماری بومی ایران در بیشتر مواردیک تعامل دوسویه بوده مبتنی بر احترام متقابل و اعتماد بوده ، اما بدین صورت که معمار نقش اصلی را در خلق اثر معماری دارا بوده است.اما کارفرما هم در انتخاب معمار و در بعضی از موارد در کار طراحی و سرنخ دادن به معمار نقش داشته است ولی این سرنخ ها به گونه ای نبوده که مستقیما در کار طراحی دخالت داشته باشد . مهمترین نکته در این رابطه اعتماد دوسویه ای است که بین معمارباشی و کارفرما برقرار بوده است.

کلیدواژه ها:

معمار باشی ، کارفرما ، تعامل ، معماری بومی