روند شکل گیری مسکن ایرانی اسلامی و تاثیر آن بر زمان معاصر

مسکن فضایی است جهت آسایش، فضایی که انسان ها پس از فعالیت روزانه در خارج از مسکن با بازگشت به آن به فضای شخصی و محیطی خصوصی باز می گردند تا در واقع خود را بازیابند. مسکن به عنوان فضایی که انسان بیشترین اوقات زندگی خود را در آن می گذراند بسیار حائز اهمیت است. انسان محیط پیرامون خود را با توجه به نیازها و اهدافش دگرگون می کند و به طور متقابل تحت تاثیر محیط دگرگون شده قرار می گیرد، برای انسانی که زندگی را مسیری برای رسیدن به کمال و مرتبه انسان کامل می داند، بدون شک فضایی که برای زیستن انتخاب می کند دارای ویژگی ها و مفاهیم لازم در جهت تحقق این هدف می باشد. مسکن سنتی ایرانی اسلامی با همراه داشتن تمامی مفاهیم، سعی بر آن دارد تا انسان را در مسیر کمال همراهی کند

کلیدواژه ها:

مسکن ، فرهنگ ، الگوی فضاهای ایرانی ، هویت ، خلوت