بررسی تطبیقی فضاهای ارتباطی در خانه های سنتی استان یزد

یکی از عناصر مهم در معماری ایرانی فضاهای رتباطی است که نسبت به سایر فضاها از ویزگی های خاصی برخودار است. زیرا علاوه بر کارکرد اصلی آن به عنوان یک فضای ارتباطی از لحاظ بصری و ادراکی نیزفضای رابط بین یک بنا با فضای شهری است و غالبا معیاری برای تشخیص ارزش است و می توان هویت معماری سنتی ایرانی را در آن مشاهده کرد.این کاربری از گذشته تا کنون تحت تاثیر عوامل متعددی بوده است از جمله این عوامل میتوان به نقش جغرافیا وفرهنگ برشکل گیری مسکن در هر شهر اشاره کرد.در این پزوهش سعی براین است مفاهیم معماری وسازماندهی فضایی خانه های تاریخی یزد مورد مطالعه قرار گیرد که در این زمینه تاکید بر روی عناصر ارتباطی می باشد. روش پزوهش توصیفی تحلیلی است وشیوه گرد آوری داده هابر اساس اسناد موجود و بر اساس مطالعات کتابخانه ای وبرداشت های میدانی است. چارچوب نظری تحقیق براین نکته استوار است که جغرافیا واقتصاد تاثیر مستقیمی به شکل گیری خانه های تاریخی داشته است.نتایج پزوهش نشان می دهد که عوامل جغرافیا وفرهنگ نقش انکار پذیری به نحوه شکل گیری عناصر ارتباطی خانه های تاریخی دارندو همچنین عناصر مشترکی در این خانه ها وجود دارد که می توان دلیل مشخی برای به وجود آمدن آنها بر شمرد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، عناصر ارتباطی ، عناصر هویت ساز ، خانه