بررسی اصول طراحی بنا در اقلیم سرد با رویکرد معماری پایدار(مطالعه موردی شهر بجنورد)

در کشور ایران با توجه به تنوع اقلیمی و نیز گوناگونی اقوام ساکن در هر منطقه نوعی معماری متناسب با آن فرهنگ و اقلیم شکل گرفته، و پاسخ مناسبی جهت فراهم نمودن آسایش مردمان آن اقلیم داده شده است. در بررسی بناهای بومی استفاده از انرژی های تجدیدپذیر مانند جریان هوا، نور، حرارت آفتاب و مصالح در ساخت بنا ها مورد استفاده قرار می گیرد، که از اصول معماری پایدار است. در این راستا با توجه به گستردگی اقلیم سرد در کشورمان، توجه به طراحی بناها و کالبد شهرهای اقلیم سرد که از مصرف کنندگان عمده انرژی های تجدیدناپذیر (فسیلی) به شمار می روند، اهمیت می یابد. در این پژوهش سعی گردیده تا ویژگی های معماری بومی اقلیم سرد و شهر بجنورد معرفی و به تبع آن راهکارهای طراحی کالبد بناها و شهرها متناسب با این اقلیم بررسی شود. تا بتواند نقش چشمگیری در مسایل یاد شده و بحث معماری پایدار ایفا نماید. در این مقاله شیوه کتابخانه ای و میدانی برای بررسی مطالب انتخاب شده، و امید است که نتایج مطلوبی در کاهش مصرف انرژی های فسیلی و در نتیجه کاهش آلودگی همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، اقلیم ، انرژی ، معماری بومی